donderdag 18 september 2014

Ligfietstocht in het Sauerland


Begin september zat hij onverwacht in mijn mailbox, de nieuwsbrief van “Advanced Cycle Engineering” (ACE) in Winterswijk.
Daarin werd de jaarlijkse tourtocht in het Sauerland aangekondigd:
Een tocht van ongeveer 80 kilometer met 1000 hoogtemeters. Iedereen mag mee, zolang hij of zij maar een ervaren ligfietser is, met een goede conditie. Uiteraard is een goed onderhouden ligfiets met goede remmen en banden en een licht verzet ook noodzakelijk. Eventueel huren kan bij ACE.

Nou ja, ik wilde graag mee. Ik heb nog maar relatief kort een ligfiets, maar ik begin me zelf toch langzaam bij de ervaren ligfietsers te rekenen, en met mijn conditie zit het wel goed. Mijn GreenMachine voldoet ook aan de gestelde eisen.
Wat ik echter niet heb, is klimervaring. Wel af en toe eens de Posbank en de Holterberg op geweest, en in het voorjaar over de heuvels gefietst ten zuiden van Bingen in Duitsland, maar daar houdt het wel mee op. En mijn GreenMachine is een goede fiets, maar het is in deze uitvoering (met verende voorvork en bagagedrager) niet de lichtste ligfiets die je kan bedenken.


Een ander punt van aandacht was het tijdstip van de start, zondagmorgen om 09.00 uur in Winterswijk. Aangezien ik sinds een jaar of 25 autoloos door het leven ga, moest ik ook hier iets op bedenken. Als eerste vroeg ik bij de jongens van LOL of er iemand zin had om mee te gaan. Dat was, na enige twijfel, niet zo.
Toen heb ik Mark Burgers van ACE gebeld, en daarmee was het eigenlijk opgelost. Ik kon met fiets en al met hem meerijden. Volgens hem was het ook geen enkel probleem om met de GreenMachine de route in het Sauerland te rijden.
Dus heb ik de knoop doorgehakt en een camping besproken op een kilometer of 5 van Winterswijk.

Op zaterdag ben ik daar op mijn dooie gemak naar toe gereden, met de tassen vol met campingspullen en boodschappen voor twee dagen. Op de camping heb ik de bagagedrager van de fiets afgehaald, want ik had hem niet nodig tijdens de tourtocht en het scheelde toch weer wat gewicht. De rest van de dag heb ik lekker in de zon gezeten, en ik ben vroeg gaan slapen.
Zondagmorgen ben ik ruim op tijd naar Winterswijk gefietst, heb kennis gemaakt met de derde deelnemer, de fietsen gingen in -en op de auto, en weg waren we, op naar het Sauerland.
Onderweg was het een beetje mistig en het regende af en toe. Het bleef regenen, totdat we de snelweg afdraaiden, toen was het ineens droog.

                                Na 20 minuten fietsen begon de zon te schijnen.

De route was mooi. Heel mooi. Het begon redelijk vlak, een pad langs een stuwmeer. Daarna begon het klimmen. Tot mijn verbazing had ik absoluut geen moeite om het tempo bij te houden, en dat zou de hele dag zo blijven. De route loopt na het stuwmeer over een heuvelrug (± 600 meter hoog) en vervolgens is het nergens meer vlak tot aan het volgende stuwmeer, waar we een kilometer of 20 omheen fietsen. Daarna weer over de heuvelrug, maar nu een stukje verderop en ook nog iets hoger, ± 660 meter. Vanaf daar is het dan weer afdalen naar 400 meter, waar de auto staat.
De lengte van de route is ongeveer 76 kilometer, en het blijken 1227 hoogtemeters te zijn.
Het steilste stuk was 17,8%, maar dat was een uitschieter. Een % of 10 kwam vaker voor, maar meestal was het tussen de 4 en de 7%, en dat is goed te doen.





Dat wil zeggen, het was goed te doen voor Mark, en voor mij. De derde deelnemer had zichzelf, of zijn conditie, overschat. Vanaf de eerste helling bleef hij achter, en later op de dag heeft hij steeds gelopen, zodra er sprake was van een stijging. De helling op lopen met een fiets aan de hand lijkt mij minstens net zo zwaar als langzaam naar boven fietsen, maar dat terzijde. Hij deed het zonder mopperen of klagen, en heeft gewoon de route afgemaakt.

                                                Uitzicht vanaf de Nordhelle.

Eenmaal bovenop de Nordhelle hebben we van cola en gebak genoten, en na de uitkijktoren te hebben beklommen hebben we de jassen aangetrokken, om even later te beginnen aan de lange afdaling naar het eerste stuwmeer. Vervolgens was het nog maar een klein eindje naar de auto.
Daarna hebben we onderweg nog wat gegeten bij een wegrestaurant, en om een uur of half tien waren we weer terug in Winterswijk.

De volgende dag heb ik voor mijn doen uitgeslapen. Daarna de bagagedrager weer op de fiets gezet, de tent afgebroken, en om 09.00uur reed ik van de camping af, terug naar Apeldoorn.
Ik heb weer op mijn dooie gemak gefietst. Het was heerlijk weer, ik voelde me fit, en had geen spierpijn ofzo. Om 12.30 uur was ik weer thuis. Wat was het een geweldig weekend.








P.S.  Op deze 14e september fietste ik de 10000ste kilometer van 2014.

maandag 1 september 2014

Rondje IJsselmeer 2014


Eindelijk was het dan weer zover. Afgelopen zaterdag hebben we Rondje IJsselmeer gereden.
Ik kijk altijd uit naar dit soort tochten. Ik vind iets langere afstanden rijden leuk, zeker als we met een groep rijden.
Het verzamelpunt was net als vorig jaar in Apeldoorn, dus ik lag nog in mijn bed terwijl anderen al aan het fietsen waren. Om vijf uur ging mijn wekker, zodat ik rustig aan kon doen en toch ruim voor zes uur op de afgesproken plek was.
Iedereen was er op tijd, Casper en Marc uit de richting Zutphen, Arjen, Pieter Jan en Hendrie uit de richting Deventer, en Paul uit Dieren.
We reden via Halte Assel, en daar stond Peter Beijes op ons te wachten. Vervolgens ging het via Harderwijk naar Lelystad, en daar sloot Jelle Benedictus uit Friesland zich bij ons aan, zodat we vanaf dat moment met negen velomobielen waren. 


Na een korte pauze gingen we de dijk over naar Enkhuizen. Normaal rijden we als groep, maar op de dijk zou iedereen zijn eigen tempo rijden. Dus dan is het onvermijdelijk dat er door sommigen hard gereden wordt. Dat heb ik het eerste stukje ook gedaan, maar ik heb me toch al vrij snel terug laten zakken naar een comfortabele snelheid want we hadden nog een aardig stukje fietsen voor de boeg.
Net voor Enkhuizen kregen we een buitje en ik heb inderdaad mijn schuimdeksel gepakt, maar eigenlijk was het niet nodig want na een paar minuten was het weer droog.
Toen we koffie zaten te drinken in Enkhuizen kwam er wel een stortbui over, maarja, toen zaten we dus binnen.
Na de bui gingen Casper en Pieter Jan een bandje vervangen, Bij Casper liep de achterband langzaam leeg en bij Pieter Jan was een voorband lek. 


Toen dat gebeurd was wilden we weg rijden, maar helaas was dezelfde voorband bij Pieter Jan weer lek. Dus hij verving de binnen -en de buitenband. Toen konden we eindelijk Enkhuizen uit, en we hadden in gedachten het bezoek aan Museum De Baan in Oostwoud al laten vervallen omdat we behoorlijk tijd hadden verloren.
Helaas, één straat verder, een luide knal en de voorband van Pieter Jan was wéér lek.

                                          Even wachten op het vervangen van de derde voorband.

Toen is het velg-lint als oorzaak aangewezen, en nadat dit verholpen en ook de binnenband vervangen was gingen we alsnog via Medemblik naar de Afsluitdijk.
Daar hadden we de wind mee, en met een heerlijk zonnetje erbij was het fijn fietsen.

                                          Pauze op de Afsluitdijk.

Halverwege hebben we pauze gehouden en vervolgens reden we door naar Friesland. Daar verwachtten we eigenlijk een behoorlijke tegenwind, maar waarschijnlijk is de wind met ons meegedraaid want we hadden er geen last van.

Heerlijk fietsen in Friesland.

In Rijs hebben we nog een koffiestop gehouden, en dit was ook de plek waar Jelle afscheid nam, hij had nog andere verplichtingen en als hij op tijd wilde zijn dan moest hij nu wel doorrijden.
Wij zaten daar heerlijk in de zon, en als je dan al meer dan 200km gereden hebt en het is gezellig dan heb je geen haast om verder te rijden. 

                                          Pauze in Rijs.


Uiteindelijk deden we dat natuurlijk toch om in Blokzijl weer te stoppen om een hapje te eten. Het was toen we hadden gegeten inmiddels ± 19.30 uur.
Met als gevolg dat het donker werd nog voor we in Zwolle aankwamen. Nou heeft het ook wel wat hoor, met een rij goed verlichtte velomobielen in het stikke donker rijden.
In Zwolle was Peter al rechtsaf gegaan richting polder -en uiteindelijk Bunschoten/Spakenburg, en in Deventer ging ook de rest van de groep uit elkaar.
Omdat ik praktisch aan de route woon, is de lengte van de route ook gewoon de gereden afstand, 332 kilometer. Om ongeveer half twaalf was ik thuis, 18 uur na vertrek. (mijn vorige rondje van 300 + km reed ik in 11,5 uur, incl.1 uur pauze)
Peter en Marc kwamen deze dag boven de 400 kilometer!
De dag erna? De dag erna heb ik niet zo veel gedaan, maar ik had geen spierpijn of zere benen ofzo.
Dus op naar de volgende tocht :-)



                                          Een paar beelden van RIJS2014.