Begin september zat hij onverwacht in
mijn mailbox, de nieuwsbrief van “Advanced Cycle Engineering”
(ACE) in Winterswijk.
Daarin werd de jaarlijkse tourtocht in
het Sauerland aangekondigd:
Een tocht van ongeveer 80 kilometer met
1000 hoogtemeters. Iedereen mag mee, zolang hij of zij maar een
ervaren ligfietser is, met een goede conditie. Uiteraard is een goed
onderhouden ligfiets met goede remmen en banden en een licht verzet
ook noodzakelijk. Eventueel huren kan bij ACE.
Nou ja, ik wilde graag mee. Ik heb nog
maar relatief kort een ligfiets, maar ik begin me zelf toch langzaam
bij de ervaren ligfietsers te rekenen, en met mijn conditie zit het
wel goed. Mijn GreenMachine voldoet ook aan de gestelde eisen.
Wat ik echter niet heb, is
klimervaring. Wel af en toe eens de Posbank en de Holterberg op
geweest, en in het voorjaar over de heuvels gefietst ten zuiden van
Bingen in Duitsland, maar daar houdt het wel mee op. En mijn
GreenMachine is een goede fiets, maar het is in deze uitvoering (met
verende voorvork en bagagedrager) niet de lichtste ligfiets die je
kan bedenken.
Een ander punt van aandacht was het
tijdstip van de start, zondagmorgen om 09.00 uur in Winterswijk.
Aangezien ik sinds een jaar of 25 autoloos door het leven ga, moest
ik ook hier iets op bedenken. Als eerste vroeg ik bij de jongens van
LOL of er iemand zin had om mee te gaan. Dat was, na enige twijfel,
niet zo.
Toen heb ik Mark Burgers van ACE
gebeld, en daarmee was het eigenlijk opgelost. Ik kon met fiets en al
met hem meerijden. Volgens hem was het ook geen enkel probleem om met
de GreenMachine de route in het Sauerland te rijden.
Dus heb ik de knoop doorgehakt en een
camping besproken op een kilometer of 5 van Winterswijk.
Op zaterdag ben ik daar op mijn dooie
gemak naar toe gereden, met de tassen vol met campingspullen en
boodschappen voor twee dagen. Op de camping heb ik de bagagedrager
van de fiets afgehaald, want ik had hem niet nodig tijdens de
tourtocht en het scheelde toch weer wat gewicht. De rest van de dag
heb ik lekker in de zon gezeten, en ik ben vroeg gaan slapen.
Zondagmorgen ben ik ruim op tijd naar
Winterswijk gefietst, heb kennis gemaakt met de derde deelnemer, de
fietsen gingen in -en op de auto, en weg waren we, op naar het
Sauerland.
Onderweg was het een beetje mistig en
het regende af en toe. Het bleef regenen, totdat we de snelweg
afdraaiden, toen was het ineens droog.
Na 20 minuten fietsen begon de zon te schijnen.
De route was mooi. Heel mooi. Het begon
redelijk vlak, een pad langs een stuwmeer. Daarna begon het klimmen.
Tot mijn verbazing had ik absoluut geen moeite om het tempo bij te
houden, en dat zou de hele dag zo blijven. De route loopt na het
stuwmeer over een heuvelrug (± 600 meter hoog) en vervolgens is het
nergens meer vlak tot aan het volgende stuwmeer, waar we een
kilometer of 20 omheen fietsen. Daarna weer over de heuvelrug, maar
nu een stukje verderop en ook nog iets hoger, ± 660 meter. Vanaf
daar is het dan weer afdalen naar 400 meter, waar de auto staat.
De lengte van de route is ongeveer 76
kilometer, en het blijken 1227 hoogtemeters te zijn.
Het steilste stuk was 17,8%, maar dat
was een uitschieter. Een % of 10 kwam vaker voor, maar meestal was
het tussen de 4 en de 7%, en dat is goed te doen.
Dat wil zeggen, het was goed te doen
voor Mark, en voor mij. De derde deelnemer had zichzelf, of zijn
conditie, overschat. Vanaf de eerste helling bleef hij achter, en
later op de dag heeft hij steeds gelopen, zodra er sprake was van een
stijging. De helling op lopen met een fiets aan de hand lijkt mij
minstens net zo zwaar als langzaam naar boven fietsen, maar dat
terzijde. Hij deed het zonder mopperen of klagen, en heeft gewoon de route
afgemaakt.
Uitzicht vanaf de Nordhelle.
Eenmaal bovenop de Nordhelle hebben we
van cola en gebak genoten, en na de uitkijktoren te hebben beklommen
hebben we de jassen aangetrokken, om even later te beginnen aan de
lange afdaling naar het eerste stuwmeer. Vervolgens was het nog maar
een klein eindje naar de auto.
Daarna hebben we onderweg nog wat
gegeten bij een wegrestaurant, en om een uur of half tien waren we
weer terug in Winterswijk.
De volgende dag heb ik voor mijn doen
uitgeslapen. Daarna de bagagedrager weer op de fiets gezet, de tent
afgebroken, en om 09.00uur reed ik van de camping af, terug naar
Apeldoorn.
Ik heb weer op mijn dooie gemak
gefietst. Het was heerlijk weer, ik voelde me fit, en had geen
spierpijn ofzo. Om 12.30 uur was ik weer thuis. Wat was het een
geweldig weekend.
P.S. Op deze 14e september fietste ik de 10000ste kilometer van 2014.