zondag 24 november 2013

De Nijl



Vanmorgen ging de wekker om 06.15 uur, net als door de week. Ruim een uur later duwde ik mijn Strada naar de openbare weg, om vervolgens op mijn dooie gemak naar het Zuiden te fietsen.
Het was nog donker, rustig op de weg (duh), en het voelde niet koud aan, want ik had de wind mee.
Bij Groenendaal sprongen twee herten sierlijk zij aan zij over een hek toen ze me aan hoorden komen. Om over dat hek te komen zou ik een ladder nodig hebben :-)

Iets na negen uur kwam ik aan in Nijmegen.
Dit weekend werd “De Oversteek” geopend, de nieuwe brug bij Nijmegen. Volgens de berichten zou je vandaag over de weg mogen fietsen, waar vanaf morgen alleen maar auto's mogen komen.
Maar helaas, de weg was afgezet en het was volgens de mannen met de gele hesjes toch echt de bedoeling dat ik op het fietspad zou blijven. En omdat ik geen zin had om de Strada door de mulle berm te duwen of over een betonnen rand te tillen, ben ik dus alleen over het fietspad heen en weer gefietst over “De Oversteek”.


Vervolgens ging ik nóg een keer de Waal over, maar nu over de spoorbrug, de “Snelbinder”.
Na een kort ritje door hartje Nijmegen belde ik iets over half tien aan bij Johan en Mieke van De Nijmeegse Ligfietsvereniging.
Terwijl we aan de koffie zaten, kwamen de andere deelnemers ook binnendruppelen, en tegen half elf reden we Nijmegen weer uit, maar nu over de oude “Waalbrug”.

“De Nijl” ging vandaag een route fietsen via Bemmel, Pannerden, en Elten naar 'sHeerenbergh, en vanaf daar met een route door Duitsland weer terug naar Nijmegen.
Met vijf velomobielen en twee open liggers gingen we op weg. Het was een mooie route, met een leuke groep mensen.


In 's Heerenbergh hebben we pauze gehouden bij “De Snor”. Daar hebben we bijna een uur gezeten , -als het gezellig is dan vliegt de tijd-, en toen was het voor mij alweer tijd om afscheid te nemen.

De groep ging weer terug naar Nijmegen, en ik ben via Zeddam, Wehl, Doesburg en Dieren weer naar huis gereden. Bij Dieren moest de schuimdeksel erop, want ik kreeg een flinke bui op mijn (Flevobike) dak. En samen met de plotseling harde wind tegen, zorgde dat ervoor dat het laatste stuk KOUD was.


Om drie uur was ik weer thuis, met 140km op de dagteller.

zondag 17 november 2013

Testrit




Ik kreeg van de week een uitnodiging van Marc, of ik zondag tijdens een rondje fietsen zijn Sinnerkap zou willen uitproberen. Ehm, ja dat wilde ik wel.
Vorige week besloot ik mijn blog met de mededeling dat ik voorlopig nog zou blijven rijden met het Flevobikedakje, maar dat wil niet zeggen dat je niet wat anders mag proberen niet waar?
Dus vanmorgen hup in de fiets, en op naar Lochem, want daar in de buurt hadden we afgesproken.
Vanaf daar hebben we samen een rondje gereden via Vorden, Ruurlo (koffie gedronken) en via Hengelo Gld en Baak naar Zutphen.


Ik heb bijna 50 km met de Sinnerkap gereden, lang genoeg voor een eerste indruk J
Mijn eerste indruk is bijzonder positief. Het was best koud vandaag, maar niet met de Sinnerkap. Hoe verder je de klep dicht doet, hoe warmer het wordt in de fiets. (wisten jullie al lang)
Het zicht rondom is voldoende, de binnenruimte ook. Je kan binnen de fiets alles zien wat je normaal gesproken ook ziet, dit in tegenstelling tot bij de racekap die ik eerder al eens probeerde.
Het enige min-puntje wat ik kan bedenken, is het lawaai. Niet dat ik daar onderweg nou zo’n last van had, behalve bij ongelijke klinkerwegen, maar toen ik zonder kap weer van Zutphen naar huis reed, was de Strada zo stil, dat het opviel J.










Mijn conclusie voor deze week J,
is dus eigenlijk dat een Sinnerkap het absoluut wint wat comfort betreft. (en dat wisten jullie ook al lang)  
En dat is een dure conclusie.


De zaterdag was ook duur. Mijn nog niet zo oude GPS (Oregon 450T) heeft de geest gegeven. 
Ik vind het leuk om langere routes te rijden, waarbij ik van tevoren thuis de route uitzet op de computer. 
Die route zet ik dan op de GPS, en onderweg rij ik simpelweg over het lijntje. Op die manier rij ik zonder zoeken naar plekken waar ik nog nooit eerder ben geweest.

Maar ja, nu “moest” ik dus naar Notter rijden (net achter Rijssen) om zijn opvolger te gaan kopen. (Natuurlijk had ik hem online kunnen kopen, maar dan had ik hem vandaag niet kunnen gebruiken.)
De verkoper bij “Waypoint” had bijzonder veel belangstelling voor mijn Strada. Hij wilde er zelf ook een voor zijn WWV, 36 km enkele reis. We hebben het uiteindelijk bijna meer gehad over ligfietsen dan over mijn nieuwe GPS, het was maar goed dat ik van tevoren wist welke ik wilde kopen en ook hoe hij werkt.
(Uiteraard heeft hij de vragen die ik had wel uitgebreid en duidelijk beantwoord)

Maar goed, dit was de eerste keer dat ik 94 km heb gefietst om een boodschap te doen J.


P.S. Marc, nogmaals bedankt voor het lenen van de kap, de rondrit, en de koffie!

zondag 10 november 2013

Toerkap of Flevobikedakje?

                                          Het zicht met een Flevobike-dakje. 

Zoals ik eerder al zei, een toerkap lijkt me soms ideaal. En dan met name een Sinner-toerkap, in verband met de grotere binnenruimte.
Totdat “opeens” op meerdere blogs de nadelen van zo’n kap worden genoemd. Het eeuwige beslaan van de klep, het gevaarlijk slechte zicht bij regen en duisternis, en in sommige gevallen het toegenomen lawaai.
(en hoe doen jullie dat bij verkeerslichten als de lus in de grond niet werkt?)


Reden genoeg voor mij om het Flevobike-dakje weer eens tevoorschijn te halen. Eigenlijk gebruikte ik hem niet meer omdat ik vond dat hij veel wind vangt.  Dat vind ik nog steeds, maar met regenachtig  weer is dat minder belangrijk. Wel belangrijk was het dat hij aan de achterkant los waaide bij harde wind van de zijkant, of schuin van voren. En als je met windkracht 5+ met één hand moet sturen omdat je met je andere hand het dak moet vasthouden, kan je je voorstellen dat er betere oplossingen zouden moeten zijn.
Eén van die oplossingen bestaat uit twee stugge elastieken met een haakje eraan die nu aan het klittenband van het dakje vastzitten, en achter de rand van het instapgat haken. Stukje neopreen op de rand om beschadigingen te voorkomen, en klaar. Dakje zit als een huis, ongeacht de windkracht.
Ik kan gewoon over mijn schouders de haken losmaken en in één beweging het dakje omhoog duwen om uit te stappen, dat kost geen extra tijd.


Doordat het minischermpje gewoon blijft zitten als het dakje en de schuimdeksel gebruikt worden, is er praktisch geen sprake van regen of opspattende druppels in je gezicht.



Dat is niet heel veel anders dan Johan Vrielink op zijn blog liet zien.


Wat natuurlijk wel anders is, is het gebruik van de zijruitjes. Want aan de zijkant waait het bij mij soms nog wel naar binnen. Ik heb nog geen idee of het gebruik van de zijruitjes bij de Strada ook zou kunnen werken. Het instapgat is namelijk veel breder en ronder dan het dakje. Ik zal binnenkort wel eens kijken wat er mogelijk is.


Voorlopig heeft dit alles wel tot gevolg dat de eventuele aanschaf van een toerkap nog even op de lange baan wordt geschoven. De proefritten die ik met slecht weer heb gemaakt waren zo comfortabel dat ik voorlopig nog met een Flevobike-dakje blijf rijden.

zondag 3 november 2013

100km LOL

De weersvoorspellingen voor vandaag waren niet ideaal.
Af en toe wat neerslag, en een beetje wind. J
Vorig jaar zou ik misschien thuis zijn gebleven, maar als je een velomobiel hebt is zo’n weersvoorspelling natuurlijk niet genoeg om je tegen te houden.

Het eerste gedeelte van de dag was het heerlijk fietsweer, alleen waaide het wel hard. En het ging steeds harder waaien.
BoCycle zou eigenlijk met zijn Fujin meerijden met ons, maar hij had afgezegd. Begrijpelijk.
Maar Wim H wilde liever niet als enige met een “open” ligfiets meerijden.
En daarom zijn we langs het huis van Wim gereden, zodat hij zijn roeifiets kon omruilen voor zijn Quest XS. Daarna gingen we met zes velomobielen op weg.

De route die we vandaag reden was eenvoudig, van Zutphen met een omweg via Loenen naar Doesburg. Daar hebben we koffie gedronken en een groot stuk appelgebak gegeten. In verband met een naderende verjaardag werd de rekening door ondergetekende betaald J
Het was gezellig en we hebben er best een tijd gezeten, maar uiteindelijk zijn we verder gereden via Drempt, HoogKeppel en Baak, weer terug naar Zutphen.

Onderweg zagen we links van ons enorm donkere wolken hangen. 
Enne, Oja, daar moest ik dus naartoe. Uit voorzorg heb ik bij Zutphen de schuimkap er maar vast opgezet.

De groep ging net voor Zutphen uit elkaar. Wim en ik staken de IJssel over, en reden richting Brummen.

Bij Halle (ik had toen al afscheid genomen van Wim ) gebeurde waar ik al een tijdje bang voor was, mijn pet waaide af. Het is een hele oude pet en hij waait nooit af. Tijdens al mijn woon-werk ritten waaide hij nooit af. Tijdens mijn fietsvakanties (zelfs een keer windkracht 7+) waaide hij nooit af. Maar nu waaide hij wel af. Ik twijfelde nog even of ik terug zou rijden om hem te zoeken. Uiteindelijk ben ik toch gekeerd en ik vond hem zowaar terug. Hij lag in de sloot, maar op de enige plek van die sloot waar geen water stond. Links water, rechts water, maar niet waar die pet lag. Onbegrijpelijk.
Met een nog strakker gezette pet op mijn hoofd heb ik mijn weg vervolgd langs het Apeldoorns Kanaal. Daar hebben ze de afgelopen paar weken het asfalt vernieuwd. Super glad is het nu, met een stippellijn in het midden.  http://mooigeelisnietlelijk.blogspot.nl/ zal er wel blij mee zijn.




Toen ik Apeldoorn binnen reed, was het daar ineens winter geworden.
De weg was wit van de hagel. Mijn eerste velomobielmeters door winterse neerslag! J
Een paar kilometer later was ik thuis, en daar had ik eigenlijk nog de meeste last van het weer van vandaag. In de stromende regen heb ik de tassen en de GPS enz eruit gehaald en de Strada in zijn berging gezet.


Voor de route, zie: