maandag 6 juli 2015

ZwODuN

Alweer bijna een week geleden zijn we teruggekomen, Marc en ik, van onze 9-daagse fietsvakantie. Of eigenlijk 10-daagse, maar gevoelsmatig tellen we de eerste dag niet mee als fietsdag.

Het begon namelijk op dinsdagavond. Marc en ik hadden afgesproken in Dieren, om van daaruit samen naar Arnhem te fietsen waar we om 21.30uur met de City Night Line mee zouden gaan naar Zürich.


                                                         Cabine met douche en toilet :-)

Dat verliep allemaal soepeltjes. Op het perron stonden een paar medewerkers van DB die ons hielpen met de tassen en de fietsen in de trein te tillen. Daar was gelukkig ruimte genoeg om de fietsen veilig neer te zetten. Vervolgens werden onze cabines aangewezen en kon er “geslapen” worden. Uiteraard werd het een korte nachtrust, eerst heb ik zolang het nog licht was naar buiten liggen kijken, en ook 's nachts, wanneer de trein stopte bij één van de 12 tussenstations, was ik regelmatig wakker. 's Morgens vroeg was er douanecontrole. Er werd op mijn deur geklopt, dus ik deed open, maar de vijf mannen van de Zwitserse douane liepen grijnzend 1 deur verder en gingen daar de hele boel controleren. Vlot daarna kreeg ik mijn ontbijt geserveerd, en om 08.30 reed de trein Zürich binnen.
                                       Uitzicht vanuit de trein

En toen kon het beginnen! We fietsten naar het Noorden, en kregen al snel de eerste heuvels te verwerken. Na een tijdje kwamen we in een dorp waar de weg opgebroken was. Uiteraard ging de omleiding via een steile helling, wat ons weer de nodige extra zweetdruppels kostte. :-) Want in tegenstelling tot Nederland, was het in Zwitserland wel mooi weer.

                                          De eerste hellingen bedwongen


We fietsten naar Schaffhausen, genoten van het uitzicht op de waterval, kochten een veel te duur broodje met koffie, en reden door via Konstanz naar een camping bij Uttwil aan het Bodenmeer.
                                          Schaffhausen




                                      Plekkie aan het water

De volgende dag reden we langs het Bodenmeer naar Bregenz in Oostenrijk, dronken koffie in Lindau en bogen toen af het binnenland in naar een camping in Obersiggingen.
                                       
                                          De grens met Oostenrijk

                                          Het Bodenmeer met de Alpen op de achtergrond

Na de vlakke rit langs het Bodenmeer, kwam er nu weer een wat zwaardere route, onze volgende camping lag bovenop de Schwäbische Alb. Vanaf Bregenz volgden we trouwens Reitsma's route, en dat schijnt de meest vlakke route te zijn. In ieder geval ging de route over erg mooie, rustige wegen en paadjes.

                                          Uitzicht op het dal waar we net uit waren gekomen

                                           Sigmaringen

                                      Camping op de Schwäbische Alb

Na de Schwäbische Alb moest er uiteraard afgedaald worden, Marc tikte de 80km/u aan, ik kneep iets vaker de remmen in (nieuwe fiets, eerst even wennen) en hield het bij een max snelheid van 69km/u. Net na Tübingen kregen we de enige regenbui van deze vakantie. We moesten door een groot klaphek het bos in, en vrijwel gelijk begon het te regenen. En dat bleef het doen totdat we aan de andere kant van het bos het klaphek doorgingen om het bos weer uit te gaan. In het bos lag een zandpad, dus onze fietsen en tassen zaten onder de modder. In het dichtstbijzijnde dorp zijn we koffie gaan drinken en zowaar, de zon ging weer schijnen, en bleef dat doen. De volgende camping was bij Karlsruhe, vlak bij een snelweg, waar we vreemd genoeg weinig last van hadden.

De volgende dag voerde de route ons door Heidelberg. Een heel mooie omgeving! Een uurtje later had ik “pech”, mijn achterderailleur wilde niet meer schakelen. Gelukkig zag Marc bijna gelijk wat er aan de hand was; het moertje dat de kabel vastklemt bij de derailleur, was losgetrild. 
Onze camping van de dag bevond zich in Wattenheim. Ter hoogte van Worms, maar dan aan de andere kant van de Rijn.


                                      Heidelberg

Dag 6 zou onze langste dag worden. We reden om 7.30uur weg van de camping, om eerst nog in Wattenheim broodjes en koffie te kopen. Bij Nierstein staken we de Rijn over, en reden door het binnenland naar Bingen. Het was wel heuvelachtig, maar het was goed te doen. Vanaf Bingen reden we langs de Rijn, een route die we allebei al meerdere keren hebben gefietst, maar die altijd mooi blijft om te rijden. Bij Bacharach (we hadden er inmiddels 100km opzitten) dronken we koffie en aten we wat. Een paar Amerikanen die van een rondvaartboot afkwamen, hadden de grootste schik om onze fietsen, zoiets hadden ze duidelijk nog nooit gezien. We kozen dit keer voor de camping in Spay, na 137km gefietst te hebben. Dit is best een goede camping, je kan er lekker eten en drinken en er is (in het voorseizoen) ruimte zat. Wat er ook is, is een drukke weg, en een nog drukkere spoorlijn. Ook aan de andere kant van de Rijn is een spoorlijn. Overdag merk je het niet zo, maar 's nachts wel; iedere zes of zeven minuten komt er een trein voorbij. Vooral de zware goederentreinen aan onze kant van van de Rijn zorgden ervoor dat je de grond voelde trillen. Overigens werd ik de volgende morgen om 05.00uur wakker door....een hele groep ganzen die luid roepend laag over de camping vlogen :-)


                                      Tussen Nierstein en Bingen

                                          Bacharach


Verder ging het weer, langs de Rijn naar Koblenz, en door naar Remagen. Daar verlieten we de Rijn, en volgden Reitsma's route tot in de buurt van Euskirchen. Daar bogen we af naar het Noorden om naar de camping in Liblar te gaan, vlak bij Brühl. De recreatieplas die daar is werd druk gebruikt, want het was tegen de 30 graden. Wel weer lekker gegeten en gedronken in het bijbehorende restaurant.

                                          Koblenz
                                      
                                      De laatste klim (vanuit Remagen) achter de rug...

De 8ste dag zouden we Reitsma's route weer oppakken bij Düren. Maar even later bij Jülich werd onze weg versperd door pauze houdende houthakkers. We mochten er onder geen beding door, en moesten dus een eindje terugrijden naar de verharde weg. Daar besloot ik om de originele route te laten voor wat het was, en over rustige maar goede wegen richting Nederland te rijden. (Marc was het er trouwens helemaal mee eens :-) ) Het was namelijk alweer erg warm aan het worden, en dan is het keren en draaien op zandpaden met kuilen niet altijd even leuk. Dan maar glad asfalt :-) De laatste camping was in Velden, net ten Noorden van Venlo.

Tja, en de laatste dag hoef je alleen nog maar naar huis :-) We reden Duitsland weer in, om via een voor mij nieuwe route in Kleve uit te komen. Vervolgens reden we via Emmerich naar 's Heerenbergh, voor de laatste keer koffie met gebak van deze reis. Net na Zeddam gingen we ieder onze eigen weg, Marc naar Neede, en ik naar Apeldoorn.

Totaal reden we iets meer dan 1100km, met een gemiddelde rijsnelheid van 21,4km/u.


Dit blog is een beetje een opsomming geworden van wat we wanneer gedaan hebben. Maar het is voor mij nauwelijks onder woorden te brengen hoe mooi en rustgevend zo'n tocht /omgeving is. Bekijk de foto's maar, misschien maakt dat het wat duidelijker :-)


P.S. ZwODuN is een samenvoegsel van de landen waar we doorheen zijn gekomen.                     Zwitserland, Oostenrijk, Duitsland, Nederland.



P.S. 2:   En hier is dan het bijbehorende filmpje (27 min):


maandag 11 mei 2015

Rondje Trier / Rivierentocht




Het zit er al weer op, onze 6 – daagse fietstocht per velomobiel.
Het was een mooie tocht, die vooral op de tweede dag zwaar was, maar absoluut de moeite waard.

Casper heeft de tocht heel uitgebreid beschreven, dus ik volsta met een link naar zijn blog:




Daarnaast heb ik zelf een filmpje gemaakt:




En ik heb natuurlijk foto's gemaakt:





En dan te bedenken dat ik binnenkort samen met Marc aan de volgende fietsvakantie begin... het kan niet op :-)


















woensdag 22 april 2015

Nazca Gaucho

Het is (te) lang stil geweest op dit blog. Dat komt hoofdzakelijk door drukke bezigheden op allerlei gebied. Ook op het gebied van fietsen en fietstochten. Zo heb ik bijvoorbeeld eind februari een nieuwe fiets gekocht, een Nazca Gaucho.


Deze fiets heb ik puur gekocht voor vakanties, langere dagtochten en (met mooi weer) de maandelijkse fietstocht met “LOL”. De GreenMachine blijf ik gebruiken voor familiebezoek en woon-werk verkeer, tenzij er iemand langs komt die een heeel goed bod doet.
Zoals bij elke fiets duurde het ook bij de Gaucho even voordat ik hem helemaal had afgesteld zoals ik hem graag wil hebben. Maar na een paar weken had ik dat punt bereikt en kon ik beginnen met de wat langere dagtochten.




Twee weken geleden reed ik bijvoorbeeld een “Rondje Polder”. Dat is vanuit Apeldoorn 207km, maar het kostte me weinig moeite. Datzelfde weekend reed ik als test een route met de vakantietassen erop over de Posbank, zodat ik de achtervering goed kon afstellen. Die stond nog te soepel, en vooral bij het klimmen heb je daar dan last van.

Afgelopen weekend reed ik samen met Marc v W. een tweedaagse testrit. Voor mij betekende het dat ik zaterdagmorgen vroeg met de fiets in de trein naar Enschede ging en van daaruit naar Boekelo fietste, waar Marc op me stond te wachten. Samen fietsten we via de “Brevetroute” naar Tecklenburg. 


Ik heb ondanks het extra gewicht van de vakantietassen alle hellingen fietsend bedwongen, al ging het af en toe bepaald niet snel. In Tecklenburg hebben we naar een supermarkt gezocht, maar in een dorpje verderop vonden we die pas. Daar hebben we het een en ander ingeslagen en vervolgens zijn we terug gereden naar Tecklenburg om daar op de plaatselijke camping de tenten op te zetten.








Na een hele koude nacht (het vroor een paar graden) vertrokken we volgende dag weer vrij vroeg naar Nederland. De terugweg was langer dan de heenweg, omdat we nu niet via Enschede wilden fietsen, i.v.m. de marathon die daar werd gelopen. In plaats van af te buigen naar Ahaus reden we nu verder naar het westen, om ter hoogte van Vreden – Meddo weer in Nederland aan te komen. Bij Ruurlo boog Marc af richting Neede, en ik fietste het laatste stuk door naar Apeldoorn. Zaterdag en zondag samen was voor mij 284km fietsen. Het was een heerlijk weekend. Natuurlijk was ik best moe toen ik thuis kwam, maar het fietsen ging zo gemakkelijk dat we de vakantiefietstocht van eind juni met vertrouwen tegemoet kunnen zien.






En nu? Nu moest ik maar weer eens kijken hoe het met de Strada is, want die heeft deze maand nog bijna geen kilometer gereden. Bij een uitgebreide controle bleken er toch wat dingetjes aan te mankeren, die ik zaterdag ga oplossen. Want over tien dagen begint het “Rondje Trier” die ik samen met Casper ga rijden…..

Ik kan niet wachten



zondag 15 februari 2015

Vakantieplannen.



Eind september vorig jaar riep ik al dat ik de vakantieroute voor 2015 klaar had liggen.
Ik zou met de Green Machine naar Aken fietsen, daar de Vennbahn op, doorrijden naar Clervaux, Vianden en Trier, en dan via Koblenz, Remagen en Roermond weer naar huis.
Uitgaande van een kilometer of 100 per dag, zou het 10 of 11 dagen duren.

Maar ja, plannen zijn er om veranderd te worden :-)

Vorig jaar ben ik met Casper naar Germersheim gefietst, om de SpezialRadMesse te bezoeken.
En dat is zo goed bevallen dat we al hadden afgesproken om dit jaar weer een tocht te maken met de velomobiel. Diverse doelen zijn besproken en (voorlopig) afgekeurd. Totdat Casper vroeg of we niet het “Rondje Trier” konden rijden.
Dat vind ik prima, dus hebben we dat afgesproken voor begin mei. We denken in een dag of vijf / zes weer thuis te zijn, maar de precieze details moeten we nog bespreken.

Nu zat ik dus weer zonder zomervakantieroute.
Ik heb een paar weken rondgelopen met de gedachte om toch het rondje Trier ook met de Green Machine te rijden, met de langzamere open ligfiets zie je toch weer andere dingen of kom je op andere plekken dan met de velomobiel.
Maar ik had nog een andere route die ik wilde rijden, van de BodenSee naar huis, via Reitsma's route.
Na enig gepuzzel op internet blijkt het vrij gemakkelijk te zijn om met de fiets (de Green Machine dus) in de nachttrein naar Zürich te rijden. Met Zürich als startpunt heb ik de route daarom uitgezet via Schaffhausen en Konstanz naar Bregenz, om daar Reitsma's route op te pikken. Ook deze route is bijna 1100 kilometer, dus een dag of 10 / 11 fietsen.

                                               De Knardijk, onderweg naar Dronten.

Marc (ook van LOL) hoorde van de plannen, vroeg naar de route en andere details en besloot mee te gaan. Hoera! :-) Met zijn tweeën is veel leuker dan alleen.
De treinkaartjes zijn besteld en kort na CV vertrekken we naar het (hoop ik) zonnige zuiden.

Rest ons nog een paar maanden om voldoende conditie op te bouwen om er onderweg ook nog plezier in te kunnen hebben :-) 200 kilometer per dag met de Strada met weinig bepakking is geen probleem, maar 100 kilometer per dag met volledige vakantiebepakking op de Green Machine in de heuvels is een ander verhaal.
Daarom pak ik nu wat vaker de Green Machine en blijft de Strada zielig achter in zijn berging.

                                              Lelystad, nog steeds onderweg naar Dronten :-)

Gisteren moest ik een boodschap doen bij de Ligfietsshop in Dronten en ik ben er met een omweg naartoe gereden. Om het wat zwaarder te maken had ik wat spullen bij me die eigenlijk niet nodig waren, de fiets woog nu compleet ruim 30kilo. Je moet ergens beginnen niet waar? :-)

                                            Vanaf Lelystad had ik de koude, harde wind tegen.   

Vandaag scheen de zon, dus heb ik nog een klein rondje Brummen gereden, waardoor het weekend totaal op bijna 200km kwam.




P.S. Vandaag reed ik de 13000ste km met de Green Machine.

zondag 18 januari 2015

Ligfietsrondje over de Veluwe

Het was gisteren mooi weer, dus ik heb weer eens een rondje met de GreenMachine gereden.
'S Nachts had het gevroren en toen ik van huis ging was het net boven nul, dus in bochten moest ik heel kalm aan doen in verband met gladheid. Er was op de meeste plaatsen trouwens wel netjes gestrooid.


De route liep langs het kanaal tot Eerbeek, toen langs de brandtoren op het Rozendaalse Veld, over de Hoge Veluwe, en daarna via Hoog Buurlo en Hoog Soeren weer naar Apeldoorn.
Een heerlijk rustig rondje, van ongeveer 69 kilometer.







maandag 5 januari 2015

Cijfertjes en LOL

2014 zit er op, dus is het ook voor mij tijd om naar de cijfertjes te kijken.

In totaal heb ik 12576 kilometer gefietst in 2014.

Daarvan is 9491km met de Strada, 2093 met de GreenMachine, en de rest met de stadsfiets.
Je kan dit ook vertalen door te zeggen dat ik gemiddeld 965 kilometer per maand voor de lol (lig)fiets.

Die andere 83 (stadsfiets)kilometers zijn voor woonwerk en af en toe naar het NS-station.


Het eerste rondje met ligfietsclub “LOL” is weer gereden, en wat voor een rondje!





Hoewel het grootste gedeelte van de route over normale asfaltwegen ging, was er dit keer hier en daar ook wat "minder comfortabel" wegdek.  :-)  En dat is natuurlijk wat iedereen onthoudt.
En om dat te benadrukken heb ik een paar van die beelden achter elkaar geplakt in het onderstaande filmpje.
Dit keer dus geen beelden van snelle afdalingen, maar alleen maar bijna 7 minuten gehobbel :-)







maandag 29 december 2014

OBT 2014

Zondagmorgen om 08.00uur verzamelde de vaste LOL-groep, aangevuld met Wim R en Peter Ovaal zich in Dieren, bij mooigeelisnietlelijk.blogspot.nl
Vandaar uit zouden we naar Nijmegen rijden voor de Oliebollentocht2014.
Iedereen was mooi op tijd aanwezig, en dus reden we (na koffie en een heerlijke appelflap) ongeveer om 08.30uur weg.
De bedoeling was dat we om 10.00uur in Nijmegen zouden aankomen, maar dat hebben we niet gehaald, het werd bijna 3 kwartier later.

De fietspaden waren niet overal even goed berijdbaar. Het wisselde nog al. Het ene stuk was compleet schoon, één bocht later was het bijna onberijdbaar en nog een bocht later weer compleet schoon.

Op één van de slechte stukken is het Nico gelukt om een complete koprol te maken met zijn Quest, zonder erge schade op te lopen. De spiegels zijn afgebroken en Nico heeft een pijnlijke schouder, maar het had veel ernstiger kunnen aflopen.
Ook Paul stond een keer overdwars op de dijk, en Lorentz is tijdens de OBT zelf om gegaan. Ook bij zijn Quest zag ik zo op het eerste gezicht geen schade.

Bij mij ging het onderweg wel goed, hoewel ook ik één keer bovenop een dijk alleen door tegensturen en een beetje geluk (net op tijd weer grip) kon voorkomen dat ik de dijk af reed.

De tocht door de Ooypolder was mooi. Ook hier zaten uiteraard wat slechtere stukken tussen maar dat leverde nauwelijks problemen op. De route vinden was af en toe wat lastiger, want de groep werd in het begin al uit elkaar getrokken bij verkeerslichten, en de voorste rijders wachtten niet op de rest. Uiteindelijk komt zoiets natuurlijk altijd weer goed, en in Kekerdom was het al weer tijd voor koffie en gebak.
De eigenaar van het café telde een stuk of 70 velomobielen “voor zijn deur”.


Vervolgens ging de route met een omweg weer terug naar Nijmegen. We mochten eerst nog even een berg “beklimmen”, en weer afdalen natuurlijk, en verzamelen bij het Casino voor de groepsfoto. 


Daarna gingen we naar het startpunt om te genieten van warme chocolademelk en een oliebol.

De terugweg reden we langs de doorgaande wegen, door Elst en Arnhem, en niet zoals 's ochtends over de fietssnelweg en de aansluitende dijken. Dat zou in het donker onverantwoord zijn geweest. De fietspaden langs de grote wegen waren ook niet overal schoon, maar het reed in ieder geval een stuk gemakkelijker dan over de dijken.
In Dieren ging de groep uit elkaar, ik hoefde alleen nog maar via Loenen naar Apeldoorn te rijden.
De totale afstand was voor mij ongeveer 175kilometer.


Hier zijn nog wat bewegende beelden. Aangezien mijn camerasteun onderweg losliet, heb ik alleen beelden van de heenweg, en van een klein stukje OBT.
Wie alleen de beelden van de OBT wil zien, kan de eerste 7 minuten overslaan...:-)