Alweer
bijna een week geleden zijn we teruggekomen, Marc en ik, van onze
9-daagse fietsvakantie. Of eigenlijk 10-daagse, maar gevoelsmatig
tellen we de eerste dag niet mee als fietsdag.
Het begon
namelijk op dinsdagavond. Marc en ik hadden afgesproken in Dieren, om
van daaruit samen naar Arnhem te fietsen waar we om 21.30uur met de
City Night Line mee zouden gaan naar Zürich.
Dat
verliep allemaal soepeltjes. Op het perron stonden een paar
medewerkers van DB die ons hielpen met de tassen en de fietsen in de
trein te tillen. Daar was gelukkig ruimte genoeg om de fietsen veilig
neer te zetten. Vervolgens werden onze cabines aangewezen en kon er
“geslapen” worden. Uiteraard werd het een korte nachtrust, eerst
heb ik zolang het nog licht was naar buiten liggen kijken, en ook 's
nachts, wanneer de trein stopte bij één van de 12 tussenstations,
was ik regelmatig wakker. 's Morgens vroeg was er douanecontrole. Er
werd op mijn deur geklopt, dus ik deed open, maar de vijf mannen van
de Zwitserse douane liepen grijnzend 1 deur verder en gingen daar de
hele boel controleren. Vlot daarna kreeg ik mijn ontbijt geserveerd,
en om 08.30 reed de trein Zürich binnen.
Uitzicht vanuit de trein
En toen
kon het beginnen! We fietsten naar het Noorden, en kregen al snel de
eerste heuvels te verwerken. Na een tijdje kwamen we in een dorp waar
de weg opgebroken was. Uiteraard ging de omleiding via een steile
helling, wat ons weer de nodige extra zweetdruppels kostte. :-) Want
in tegenstelling tot Nederland, was het in Zwitserland wel mooi weer.
We
fietsten naar Schaffhausen, genoten van het uitzicht op de waterval,
kochten een veel te duur broodje met koffie, en reden door via
Konstanz naar een camping bij Uttwil aan het Bodenmeer.
Plekkie aan het water
De
volgende dag reden we langs het Bodenmeer naar Bregenz in Oostenrijk,
dronken koffie in Lindau en bogen toen af het binnenland in naar een
camping in Obersiggingen.
Het Bodenmeer met de Alpen op de achtergrond
Na de
vlakke rit langs het Bodenmeer, kwam er nu weer een wat zwaardere
route, onze volgende camping lag bovenop de Schwäbische Alb. Vanaf
Bregenz volgden we trouwens Reitsma's route, en dat schijnt de meest vlakke route te zijn. In ieder geval ging
de route over erg mooie, rustige wegen en paadjes.
Camping op de Schwäbische Alb
Na de
Schwäbische Alb moest er uiteraard afgedaald worden, Marc tikte de
80km/u aan, ik kneep iets vaker de remmen in (nieuwe fiets, eerst
even wennen) en hield het bij een max snelheid van 69km/u. Net na
Tübingen kregen we de enige regenbui van deze vakantie. We moesten
door een groot klaphek het bos in, en vrijwel gelijk begon het te
regenen. En dat bleef het doen totdat we aan de andere kant van het
bos het klaphek doorgingen om het bos weer uit te gaan. In het bos
lag een zandpad, dus onze fietsen en tassen zaten onder de modder. In
het dichtstbijzijnde dorp zijn we koffie gaan drinken en zowaar, de
zon ging weer schijnen, en bleef dat doen. De volgende camping was
bij Karlsruhe, vlak bij een snelweg, waar we vreemd genoeg weinig
last van hadden.
De
volgende dag voerde de route ons door Heidelberg. Een heel mooie
omgeving! Een uurtje later had ik “pech”, mijn achterderailleur
wilde niet meer schakelen. Gelukkig zag Marc bijna gelijk wat er aan
de hand was; het moertje dat de kabel vastklemt bij de derailleur,
was losgetrild.
Onze camping van de dag bevond zich in Wattenheim.
Ter hoogte van Worms, maar dan aan de andere kant van de Rijn.
Heidelberg
Dag 6 zou
onze langste dag worden. We reden om 7.30uur weg van de camping, om
eerst nog in Wattenheim broodjes en koffie te kopen. Bij Nierstein
staken we de Rijn over, en reden door het binnenland naar Bingen. Het
was wel heuvelachtig, maar het was goed te doen. Vanaf Bingen reden
we langs de Rijn, een route die we allebei al meerdere keren hebben
gefietst, maar die altijd mooi blijft om te rijden. Bij Bacharach (we
hadden er inmiddels 100km opzitten) dronken we koffie en aten we
wat. Een paar Amerikanen die van een rondvaartboot afkwamen, hadden
de grootste schik om onze fietsen, zoiets hadden ze duidelijk nog
nooit gezien. We kozen dit keer voor de camping in Spay, na 137km
gefietst te hebben. Dit is best een goede camping, je kan er lekker
eten en drinken en er is (in het voorseizoen) ruimte zat. Wat er ook
is, is een drukke weg, en een nog drukkere spoorlijn. Ook aan de
andere kant van de Rijn is een spoorlijn. Overdag merk je het niet
zo, maar 's nachts wel; iedere zes of zeven minuten komt er een trein
voorbij. Vooral de zware goederentreinen aan onze kant van van de
Rijn zorgden ervoor dat je de grond voelde trillen. Overigens werd ik
de volgende morgen om 05.00uur wakker door....een hele groep ganzen
die luid roepend laag over de camping vlogen :-)
Verder
ging het weer, langs de Rijn naar Koblenz, en door naar Remagen. Daar
verlieten we de Rijn, en volgden Reitsma's route tot in de buurt van
Euskirchen. Daar bogen we af naar het Noorden om naar de camping in
Liblar te gaan, vlak bij Brühl. De recreatieplas die daar is werd
druk gebruikt, want het was tegen de 30 graden. Wel weer lekker
gegeten en gedronken in het bijbehorende restaurant.
De laatste klim (vanuit Remagen) achter de rug...
De 8ste
dag zouden we Reitsma's route weer oppakken bij Düren. Maar even
later bij Jülich werd onze weg versperd door pauze houdende
houthakkers. We mochten er onder geen beding door, en moesten dus een
eindje terugrijden naar de verharde weg. Daar besloot ik om de
originele route te laten voor wat het was, en over rustige maar goede
wegen richting Nederland te rijden. (Marc was het er trouwens
helemaal mee eens :-) ) Het was namelijk alweer erg warm aan het
worden, en dan is het keren en draaien op zandpaden met kuilen niet
altijd even leuk. Dan maar glad asfalt :-) De laatste camping was
in Velden, net ten Noorden van Venlo.
Tja, en
de laatste dag hoef je alleen nog maar naar huis :-) We reden
Duitsland weer in, om via een voor mij nieuwe route in Kleve uit te
komen. Vervolgens reden we via Emmerich naar 's Heerenbergh, voor de
laatste keer koffie met gebak van deze reis. Net na Zeddam gingen we
ieder onze eigen weg, Marc naar Neede, en ik naar Apeldoorn.
Totaal
reden we iets meer dan 1100km, met een gemiddelde rijsnelheid van
21,4km/u.
Dit blog
is een beetje een opsomming geworden van wat we wanneer gedaan
hebben. Maar het is voor mij nauwelijks onder woorden te brengen hoe
mooi en rustgevend zo'n tocht /omgeving is. Bekijk de foto's maar,
misschien maakt dat het wat duidelijker :-)
P.S.
ZwODuN is een samenvoegsel van de landen waar we doorheen zijn
gekomen. Zwitserland, Oostenrijk, Duitsland, Nederland.
P.S. 2: En hier is dan het bijbehorende filmpje (27 min):
