1 Jaar Strada enzo.

1 Jaar Strada

Afgelopen zondag was het dan zover, ik was 1 jaar in het blije bezit van Strada 136.

In dat jaar heb ik er 11401 kilometer mee gefietst. In die zelfde periode heb ik ook 1278 kilometer gefietst met de GreenMachine, en nog 998 kilometer met de stadsfiets.

Samen maakt dat het -voor mij- respectabele totaal van 13677 kilometer.

Ovale tandwielen

Sinds half juni rij ik rond met ovale tandwielen. Dat wil zeggen, het kleinste en middelste voorblad zijn ovaal, het grote blad heb ik gelaten zoals het was.

Het effect daarvan was, dat het optrekken en het klimmen een stuk sneller ging dan ik gewend was.

Zo haalde ik bijvoorbeeld zelfs Bocycle op zijn Fujin in bij de beklimming van de Posbank vanuit Rheden. (op het laatste stukje na dan :-) )

Kortom, ik was er blij mee. Totdat Peter de Rond belde met de mededeling dat we ze toch verkeerd gemonteerd hadden. Hij legde uit hoe het wel moest, stuurde documentatie, en afgelopen zaterdag heb ik de ovale tandwielen op de “nieuwe” manier gemonteerd.

En nu? Het effect is -dat ik het idee heb- dat ik gemakkelijker harder rij dan voorheen.

Ik zeg dat expres zo voorzichtig, want ik heb er alleen nog maar twee kortere ritten mee gereden.

Maar waar ik eerder op mijn gemak 33 / 34 reed, rij ik nu gemakkelijk 38 / 39.

En 38 / 39 rijden was nooit gemakkelijk. Daar moest ik wel wat voor doen (met mijn Strada op Marathon+ banden)

Maar dat is natuurlijk geen exacte wetenschap; vorm van de dag, weersomstandigheden, wegdek, van alles kan van invloed zijn.

Ik rij sinds een tijdje met een hartslagmeter, ik kan dus wel enigszins de ene rit vergelijken met de andere. Vooral het avondrondje door de weeks, dat is vaak dezelfde route, en die gegevens kan je dus mooi naast elkaar leggen. De nieuwe versie van Garmin Connect leent zich daar goed voor. Maar goed, de eerste indruk is dus positief, later -na een paar lange tochten- zal ik er nog op terugkomen.

Van de weg gehaald.

Op de eerste dag van het nieuwe jaar van Strada136, is mij overkomen wat veel andere velomobilisten ook al is overkomen, ik moest op het fietspad gaan rijden van Oom Agent.

Ik reed op de Oude Beekbergerweg richting Apeldoorn. Mooi glad asfalt, brede rustige weg, met een fietspad ernaast. Uit een zijweg kwam een politiewagen, die mij met -jaja- 40+km/u voorbij zag komen. In no time reed hij naast mij, en ik moest stoppen. Hij zei dat ik op het fietspad moest gaan rijden, en ik zei: “Dat is goed, maar U weet toch wel dat dat niet hoeft he?”

Hij vroeg wat ik bedoelde, en ik heb hem verteld over de meer dan twee wielen en breder dan 75cm enz. Ik zei tegen hem dat als hij het nu een gevaarlijke situatie vond, dat ik dan op het fietspad zou gaan rijden. Nou dat vond hij. Ik kon volgens hem op het fietspad ook snelheid maken.

Ik wees hem op de brede rustige weg (zondagmiddag) en op het drukke fietspad, vol met ouderen die met hun tweeën naast elkaar reden en daarvoor het tweerichtingen fietspad compleet nodig hadden. Toen wees ik hem op het snelheidsverschil, hij vond immers dat ik op het fietspad snelheid kon maken. Op de weg zou er minder snelheidsverschil zijn dan op het fietspad.

Hij had geen argumenten meer over, maar ik wilde het ook niet op de spits drijven. Hij zegde toe uit te zullen zoeken hoe het nu precies zit met de verplichting om van een verplicht fietspad gebruik te maken :-) en ik vervolgde mijn weg. Op het fietspad.

Een volgende keer moet ik het gevaar weer zelf inschatten, en ik heb zo'n idee wat die inschatting gaat worden :-)

Rondje Noord Nederland

Na een geweldig leuk weekend op Cycle Vision vond ik het tijd om zelf weer een stukje te fietsen.

Ik had – en heb – dit jaar geen zin om een hele lange tocht in mijn eentje te rijden. Volgens het weerbericht zou het drie dagen mooi weer worden, dus heb ik dinsdagmiddag een driedaagse route uitgezet met behulp van de planner van de Fietsersbond.

Dinsdagavond heb ik de Strada ingepakt, en woensdagmorgen reed ik via Nijkerk en Almere naar Amsterdam. Omdat ik er langs kwam, ben ik nog maar een keer over de Nesciobrug gefietst, en even later over de Schellingwouderbrug weer naar het noorden, want ik wilde via Ilpendam naar Purmerland. 

Daar stuurde de Fietsersbond mij over het Wormerpad. Erg mooi, maar in het begin “een beetje” smal. 

Vervolgens alsmaar recht uit, tot ik bij een mooie “fietsbrug” uitkwam over de Ringvaart. Ik overwoog nog even om hem fietsend te proberen, maar ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb. 

Verder ging het weer, via De Woude, Alkmaar, Bergen en Schoorl (Klimduin) naar Camperduin, en daar de dijk op. Zoals Pé Koomen ook al schreef wordt daar hard gewerkt, en met dit mooie weer was het vol met   wandelaars en fietsers.

Schoorl

Camperduin

Op de Hondsbossche Zeewering

 Via Sint Maartenszee en Slootdorp bereikte ik om een uur of vier de camping in Wieringerrand. (187 km gefietst)

                                          Rustige plek in Wieringerrand

De tweede dag reed ik om 8 uur de Afsluitdijk op. Het werd een heerlijke tocht met de wind meestal half achter, dus ik kon af en toe lekker opschieten. Ik was niet de enige die naar de Duitse grens wilde, ik haalde net na de Afsluitdijk twee dames op racefietsen in, zij reden met een kruissnelheid van 30 en waren onderweg naar Oude Pekela, en dat is vlakbij Rhederveld, wat mijn doel van deze dag was. Het was diverse keren stuivertje wisselen, ik reed steeds bij ze weg, maar als ik oponthoud had, in de bebouwde kom bijvoorbeeld, kwamen ze mij weer voorbij. In Akkrum heb ik koffie gedronken en boodschappen gedaan, en toen ik weer in mijn fiets stapte kwamen zij ook weer voorbij rijden. Niet veel later raakte ik ze kwijt, want toen vond de Fietsersbond het nodig om mij -letterlijk- het bos in te sturen. Ik heb aardig wat bospaadjes, onverhard, grint, betonplaat en asfaltstroken onder de Strada door zien gaan. Het maakt het fietsen leuk en afwisselend, maar je moet geen haast hebben. En je moet de energie hebben om steeds maar weer te remmen en weer op te trekken. Van Veele naar Veelerveen kreeg ik nog een pad te rijden met twee rijen betonplaten, die precies goed lagen voor auto's, maar dus niet voor velomobielen. 

Dat pad kwam uit bij een brug waar ik wel makkelijk op, maar wat minder makkelijk af kon.

Maar ook deze dag heerlijk gefietst, en om vier uur was ik op de camping “De Entourage” in Rhederveld. (184 km gefietst)

                                         Het hele veld voor mij alleen.

De derde dag vertrok ik om 7.45 uur van de camping, en ik was om 8 uur in het vestingstadje Bourtange. Op dat tijdstip was er maar één toerist, en dat was ik zelf :-)

Vervolgens ging de route langs de Duitse grens naar het Zuiden. Heerlijk fietsen daar, de route bestond uit hele rustige wegen en achteraf weggetjes.

Langs Rütenbrock, door Klazienaveen, en bij NieuwSchoonebeek ging ik Duitsland weer in. Door Neugnadenfeld, Hoogstede en Uelsen, en bij Oud-Ootmarsum kwam ik Nederland weer binnen.

Het is een heel mooi gebied om te fietsen. Veel heuvelachtiger dan ik van tevoren dacht, terwijl ik er toch al wel wat van gezien had toen ik naar Peter de Rond in Lattrop fietste.

De route ging verder via Albergen naar Nijverdal, om de Holterberg over te steken naar Haarle.

Maar dat lukte helaas niet, omdat de fietspaden aan beide kanten van de weg zijn afgesloten.

De GPS wilde mij als alternatief over smalle fietspaden over de Holterberg sturen, maar ik had het inmiddels wel een beetje gehad met smalle fietspaden :-)

Dus reed ik over de hoofdweg naar Rijssen en via Holten en Deventer terug naar Apeldoorn.

Om de tijd wat te doden heb ik nog “wedstrijdje” gedaan met scooters, zowel tussen Holten en Deventer als tussen Deventer en Teuge kon ik 38 km/u gemakkelijk volhouden, en dat was kennelijk de max. snelheid van de twee scooters die voor me reden. Dit moest ik overigens wel bekopen met een verplichte stop in Apeldoorn, bijna thuis dus, om mijn brandende voeten even bij te laten komen :-)

Om vier uur was ik thuis, waar ik nog de rest van de dag bezig ben geweest om het vochtverlies weer goed te maken. (193 km gefietst)