OBT 2014

Zondagmorgen om 08.00uur verzamelde de vaste LOL-groep, aangevuld met Wim R en Peter Ovaal zich in Dieren, bij mooigeelisnietlelijk.blogspot.nl

Vandaar uit zouden we naar Nijmegen rijden voor de Oliebollentocht2014.

Iedereen was mooi op tijd aanwezig, en dus reden we (na koffie en een heerlijke appelflap) ongeveer om 08.30uur weg.

De bedoeling was dat we om 10.00uur in Nijmegen zouden aankomen, maar dat hebben we niet gehaald, het werd bijna 3 kwartier later.

De fietspaden waren niet overal even goed berijdbaar. Het wisselde nog al. Het ene stuk was compleet schoon, één bocht later was het bijna onberijdbaar en nog een bocht later weer compleet schoon.

Op één van de slechte stukken is het Nico gelukt om een complete koprol te maken met zijn Quest, zonder erge schade op te lopen. De spiegels zijn afgebroken en Nico heeft een pijnlijke schouder, maar het had veel ernstiger kunnen aflopen.

Ook Paul stond een keer overdwars op de dijk, en Lorentz is tijdens de OBT zelf om gegaan. Ook bij zijn Quest zag ik zo op het eerste gezicht geen schade.

Bij mij ging het onderweg wel goed, hoewel ook ik één keer bovenop een dijk alleen door tegensturen en een beetje geluk (net op tijd weer grip) kon voorkomen dat ik de dijk af reed.

De tocht door de Ooypolder was mooi. Ook hier zaten uiteraard wat slechtere stukken tussen maar dat leverde nauwelijks problemen op. De route vinden was af en toe wat lastiger, want de groep werd in het begin al uit elkaar getrokken bij verkeerslichten, en de voorste rijders wachtten niet op de rest. Uiteindelijk komt zoiets natuurlijk altijd weer goed, en in Kekerdom was het al weer tijd voor koffie en gebak.

De eigenaar van het café telde een stuk of 70 velomobielen “voor zijn deur”.

Vervolgens ging de route met een omweg weer terug naar Nijmegen. We mochten eerst nog even een berg “beklimmen”, en weer afdalen natuurlijk, en verzamelen bij het Casino voor de groepsfoto. 

Daarna gingen we naar het startpunt om te genieten van warme chocolademelk en een oliebol.

De terugweg reden we langs de doorgaande wegen, door Elst en Arnhem, en niet zoals 's ochtends over de fietssnelweg en de aansluitende dijken. Dat zou in het donker onverantwoord zijn geweest. De fietspaden langs de grote wegen waren ook niet overal schoon, maar het reed in ieder geval een stuk gemakkelijker dan over de dijken.

In Dieren ging de groep uit elkaar, ik hoefde alleen nog maar via Loenen naar Apeldoorn te rijden.

De totale afstand was voor mij ongeveer 175kilometer.

Hier zijn nog wat bewegende beelden. Aangezien mijn camerasteun onderweg losliet, heb ik alleen beelden van de heenweg, en van een klein stukje OBT.

Wie alleen de beelden van de OBT wil zien, kan de eerste 7 minuten overslaan...:-)

OBT2014

Mooi Bennekom

Deze maand heb ik nauwelijks met de Strada gereden. Een tochtje met LOL naar het Boshuis in Drie, een paar “avondrondjes” en vandaag een rondje Hoog Keppel – Zutphen, dat was het dan wel.

De focus lag deze maand meer op de GreenMachine.

Na de mooie route in het Sauerland, kreeg ik het plan om de volgende zomervakantie via de Vennbahn en door Luxemburg naar Trier te fietsen, en dan via Koblenz en Remagen langs Reitsma's route weer naar huis. Uiteraard kan dit plan nog honderd keer aangepast worden, maar je moet ergens beginnen niet waar? :-)

Maar omdat ik verwacht dat ik dan meer en steilere hellingen tegenkom dan in het Sauerland, en omdat ik dan meer spullen bij me heb en daardoor een veel zwaardere fiets, heb ik een bergverzet in de GreenMachine laten bouwen.

Bij een “normale” fiets ben je dan met maximaal een half uur klaar, maar met de GreenMachine is het een iets ander verhaal. De GreenMachine moet half  “gesloopt” worden, en er moet een stukje uit de achterbrug gefreesd worden, om ruimte te maken voor het grotere freewheel. 18 tands wordt dan vervangen door 20 tands.

In de praktijk betekende dit dat ik de eerste zaterdag naar Dronten fietste om de GreenMachine in te leveren bij de Ligfietsshop, om daarna met 3 treinen en een bus weer naar huis te gaan, en een week later hetzelfde riedeltje, maar dan andersom.

Gerrit Tempelman heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om gelijk de Rohloff-olie te vervangen, dus voorlopig kan ik weer onbezorgd kilometers maken.

                                      Fietspad van Dronten naar het Drontermeer.

En dat heb ik natuurlijk ook gedaan. Ik heb de steilste wegen op de Posbank opgezocht, om er vervolgens achter te komen dat die niet steil genoeg zijn :-)

Ik heb het lichtste verzet wel gebruikt, maar eigenlijk was het niet echt nodig. Het was wel heel comfortabel om zonder moeite naar boven te fietsen. Om gewoon nóg een keer terug te kunnen schakelen. Uiteraard ga ik dan niet bepaald snel meer, maar daar gaat het ook niet om.

Ondertussen had ik de smaak weer te pakken, dus toen ik zag dat “Mooi Bennekom” weer een route ging rijden besloot ik – afhankelijk van het weer – met hun mee te rijden.

Op vrijdag waren de voorspellingen zodanig dat ik me inschreef, en zaterdagmorgen reed ik op mijn dooie gemak naar Bennekom.

Het fietspad van Otterlo naar Ede.

Om een paar minuten over tien gingen we met 6 open liggers en 1 Quest op weg om de mooie afwisselende route te fietsen die Gerrit “BoCycle” had uitgezet.

Via Wolfheze en de Italiaanseweg reden we naar Kasteel Doorwerth.

                                                De pont bij Wageningen.

Daarna staken we bij Wageningen de Nederrijn over om vervolgens in Hemmen bij “Aan de Linge”een koffiestop te houden.

Ik zeg dit niet snel, maar ze hebben er erg lekker appelgebak!

                                 Weer eens wat anders dan een rijtje velomobielen :-)

Het was gezellig en de tijd vloog, dus toen we de rest van de route gereden hadden en weer in Bennekom aankwamen was het al 14.20uur. Daarna hebben we nog een tijd staan kletsen en vervolgens fietste ik terug naar Apeldoorn. Het was de hele dag droog geweest, maar toen ik in de buurt van Hoenderloo kwam ging het regenen.

En wel zo hard dat ik mijn nieuwe regenpak moest testen. :-)

Nou hoefde ik nog maar 15 kilometer naar huis, maar ik was vooral benieuwd of dit pak net zo ademend is als de verkoper beweert. Nouja, voor wat het waard is na 15 kilometer, ik was niet “natter van het zweten dan dat ik door de regen zou zijn geworden”, wat normaal altijd over regenpakken wordt gezegd.

Daarbij is het totale gewicht maar 340gram, in plaats van de ruim 900gram van mijn normale regenpak.

Het tochtje met “Mooi Bennekom” was een dagtocht geworden, ik was om 08.00uur vertrokken, en om half vijf was ik weer thuis, na 123 fijne kilometers.

Ligfietstocht in het Sauerland

Begin september zat hij onverwacht in mijn mailbox, de nieuwsbrief van “Advanced Cycle Engineering” (ACE) in Winterswijk.

Daarin werd de jaarlijkse tourtocht in het Sauerland aangekondigd:

Een tocht van ongeveer 80 kilometer met 1000 hoogtemeters. Iedereen mag mee, zolang hij of zij maar een ervaren ligfietser is, met een goede conditie. Uiteraard is een goed onderhouden ligfiets met goede remmen en banden en een licht verzet ook noodzakelijk. Eventueel huren kan bij ACE.

Nou ja, ik wilde graag mee. Ik heb nog maar relatief kort een ligfiets, maar ik begin me zelf toch langzaam bij de ervaren ligfietsers te rekenen, en met mijn conditie zit het wel goed. Mijn GreenMachine voldoet ook aan de gestelde eisen.

Wat ik echter niet heb, is klimervaring. Wel af en toe eens de Posbank en de Holterberg op geweest, en in het voorjaar over de heuvels gefietst ten zuiden van Bingen in Duitsland, maar daar houdt het wel mee op. En mijn GreenMachine is een goede fiets, maar het is in deze uitvoering (met verende voorvork en bagagedrager) niet de lichtste ligfiets die je kan bedenken.

Een ander punt van aandacht was het tijdstip van de start, zondagmorgen om 09.00 uur in Winterswijk. Aangezien ik sinds een jaar of 25 autoloos door het leven ga, moest ik ook hier iets op bedenken. Als eerste vroeg ik bij de jongens van LOL of er iemand zin had om mee te gaan. Dat was, na enige twijfel, niet zo.

Toen heb ik Mark Burgers van ACE gebeld, en daarmee was het eigenlijk opgelost. Ik kon met fiets en al met hem meerijden. Volgens hem was het ook geen enkel probleem om met de GreenMachine de route in het Sauerland te rijden.

Dus heb ik de knoop doorgehakt en een camping besproken op een kilometer of 5 van Winterswijk.

Op zaterdag ben ik daar op mijn dooie gemak naar toe gereden, met de tassen vol met campingspullen en boodschappen voor twee dagen. Op de camping heb ik de bagagedrager van de fiets afgehaald, want ik had hem niet nodig tijdens de tourtocht en het scheelde toch weer wat gewicht. De rest van de dag heb ik lekker in de zon gezeten, en ik ben vroeg gaan slapen.

Zondagmorgen ben ik ruim op tijd naar Winterswijk gefietst, heb kennis gemaakt met de derde deelnemer, de fietsen gingen in -en op de auto, en weg waren we, op naar het Sauerland.

Onderweg was het een beetje mistig en het regende af en toe. Het bleef regenen, totdat we de snelweg afdraaiden, toen was het ineens droog.

                                Na 20 minuten fietsen begon de zon te schijnen.

De route was mooi. Heel mooi. Het begon redelijk vlak, een pad langs een stuwmeer. Daarna begon het klimmen. Tot mijn verbazing had ik absoluut geen moeite om het tempo bij te houden, en dat zou de hele dag zo blijven. De route loopt na het stuwmeer over een heuvelrug (± 600 meter hoog) en vervolgens is het nergens meer vlak tot aan het volgende stuwmeer, waar we een kilometer of 20 omheen fietsen. Daarna weer over de heuvelrug, maar nu een stukje verderop en ook nog iets hoger, ± 660 meter. Vanaf daar is het dan weer afdalen naar 400 meter, waar de auto staat.

De lengte van de route is ongeveer 76 kilometer, en het blijken 1227 hoogtemeters te zijn.

Het steilste stuk was 17,8%, maar dat was een uitschieter. Een % of 10 kwam vaker voor, maar meestal was het tussen de 4 en de 7%, en dat is goed te doen.

Dat wil zeggen, het was goed te doen voor Mark, en voor mij. De derde deelnemer had zichzelf, of zijn conditie, overschat. Vanaf de eerste helling bleef hij achter, en later op de dag heeft hij steeds gelopen, zodra er sprake was van een stijging. De helling op lopen met een fiets aan de hand lijkt mij minstens net zo zwaar als langzaam naar boven fietsen, maar dat terzijde. Hij deed het zonder mopperen of klagen, en heeft gewoon de route afgemaakt.

                                                Uitzicht vanaf de Nordhelle.

Eenmaal bovenop de Nordhelle hebben we van cola en gebak genoten, en na de uitkijktoren te hebben beklommen hebben we de jassen aangetrokken, om even later te beginnen aan de lange afdaling naar het eerste stuwmeer. Vervolgens was het nog maar een klein eindje naar de auto.

Daarna hebben we onderweg nog wat gegeten bij een wegrestaurant, en om een uur of half tien waren we weer terug in Winterswijk.

De volgende dag heb ik voor mijn doen uitgeslapen. Daarna de bagagedrager weer op de fiets gezet, de tent afgebroken, en om 09.00uur reed ik van de camping af, terug naar Apeldoorn.

Ik heb weer op mijn dooie gemak gefietst. Het was heerlijk weer, ik voelde me fit, en had geen spierpijn ofzo. Om 12.30 uur was ik weer thuis. Wat was het een geweldig weekend.

P.S.  Op deze 14e september fietste ik de 10000ste kilometer van 2014.

Rondje IJsselmeer 2014

Eindelijk was het dan weer zover. Afgelopen zaterdag hebben we Rondje IJsselmeer gereden.

Ik kijk altijd uit naar dit soort tochten. Ik vind iets langere afstanden rijden leuk, zeker als we met een groep rijden.

Het verzamelpunt was net als vorig jaar in Apeldoorn, dus ik lag nog in mijn bed terwijl anderen al aan het fietsen waren. Om vijf uur ging mijn wekker, zodat ik rustig aan kon doen en toch ruim voor zes uur op de afgesproken plek was.

Iedereen was er op tijd, Casper en Marc uit de richting Zutphen, Arjen, Pieter Jan en Hendrie uit de richting Deventer, en Paul uit Dieren.

We reden via Halte Assel, en daar stond Peter Beijes op ons te wachten. Vervolgens ging het via Harderwijk naar Lelystad, en daar sloot Jelle Benedictus uit Friesland zich bij ons aan, zodat we vanaf dat moment met negen velomobielen waren. 

Na een korte pauze gingen we de dijk over naar Enkhuizen. Normaal rijden we als groep, maar op de dijk zou iedereen zijn eigen tempo rijden. Dus dan is het onvermijdelijk dat er door sommigen hard gereden wordt. Dat heb ik het eerste stukje ook gedaan, maar ik heb me toch al vrij snel terug laten zakken naar een comfortabele snelheid want we hadden nog een aardig stukje fietsen voor de boeg.

Net voor Enkhuizen kregen we een buitje en ik heb inderdaad mijn schuimdeksel gepakt, maar eigenlijk was het niet nodig want na een paar minuten was het weer droog.

Toen we koffie zaten te drinken in Enkhuizen kwam er wel een stortbui over, maarja, toen zaten we dus binnen.

Na de bui gingen Casper en Pieter Jan een bandje vervangen, Bij Casper liep de achterband langzaam leeg en bij Pieter Jan was een voorband lek. 

Toen dat gebeurd was wilden we weg rijden, maar helaas was dezelfde voorband bij Pieter Jan weer lek. Dus hij verving de binnen -en de buitenband. Toen konden we eindelijk Enkhuizen uit, en we hadden in gedachten het bezoek aan Museum De Baan in Oostwoud al laten vervallen omdat we behoorlijk tijd hadden verloren.

Helaas, één straat verder, een luide knal en de voorband van Pieter Jan was wéér lek.

                                          Even wachten op het vervangen van de derde voorband.

Toen is het velg-lint als oorzaak aangewezen, en nadat dit verholpen en ook de binnenband vervangen was gingen we alsnog via Medemblik naar de Afsluitdijk.

Daar hadden we de wind mee, en met een heerlijk zonnetje erbij was het fijn fietsen.

                                          Pauze op de Afsluitdijk.

Halverwege hebben we pauze gehouden en vervolgens reden we door naar Friesland. Daar verwachtten we eigenlijk een behoorlijke tegenwind, maar waarschijnlijk is de wind met ons meegedraaid want we hadden er geen last van.

Heerlijk fietsen in Friesland.

In Rijs hebben we nog een koffiestop gehouden, en dit was ook de plek waar Jelle afscheid nam, hij had nog andere verplichtingen en als hij op tijd wilde zijn dan moest hij nu wel doorrijden.

Wij zaten daar heerlijk in de zon, en als je dan al meer dan 200km gereden hebt en het is gezellig dan heb je geen haast om verder te rijden. 

                                          Pauze in Rijs.

Uiteindelijk deden we dat natuurlijk toch om in Blokzijl weer te stoppen om een hapje te eten. Het was toen we hadden gegeten inmiddels ± 19.30 uur.

Met als gevolg dat het donker werd nog voor we in Zwolle aankwamen. Nou heeft het ook wel wat hoor, met een rij goed verlichtte velomobielen in het stikke donker rijden.

In Zwolle was Peter al rechtsaf gegaan richting polder -en uiteindelijk Bunschoten/Spakenburg, en in Deventer ging ook de rest van de groep uit elkaar.

Omdat ik praktisch aan de route woon, is de lengte van de route ook gewoon de gereden afstand, 332 kilometer. Om ongeveer half twaalf was ik thuis, 18 uur na vertrek. (mijn vorige rondje van 300 + km reed ik in 11,5 uur, incl.1 uur pauze)

Peter en Marc kwamen deze dag boven de 400 kilometer!

De dag erna? De dag erna heb ik niet zo veel gedaan, maar ik had geen spierpijn of zere benen ofzo.

Dus op naar de volgende tocht :-)

                                          Een paar beelden van RIJS2014.

Rondje Lattrop - Anholt

                                     Een van de twee regenbuien die mijn pad kruisten.

Ik had al sinds het begin van juli geen langere tocht meer gereden, dus het moest er maar weer eens van komen. Ik had een route uitgezet via Heino naar Lattrop, en vandaar via Winterswijk, Anholt en Doesburg weer naar huis.

Nu bleek van de week dat ik bij Peter de Rond terecht zou kunnen om mijn grote voorblad te vervangen voor een ovale Q-XL. Ik heb dus mijn route iets aangepast, en in plaats van langs de Dinkel te fietsen, fietste ik nu Lattrop in.

Na een half uur koffie drinken en drie kwartier sleutelen, stond ik weer buiten.

Dat het drie kwartier duurde kwam vooral door de voorderailleur, die anders afgesteld moest worden. Hij schakelt nu beter dan ooit, dat dan weer wel :-)

Vanaf Lattrop reed ik naar het zuiden. Tussen Enschede en Gronau ging ik de grens over, en bij Winterswijk reed ik Nederland weer in. Ik had afgelopen week een mailtje gestuurd naar Mark Burgers (A.C.E.) met de vraag of hij nog fietsbroeken in maatje M had. Nou dat had hij niet, maar ik mocht wel een kop koffie komen drinken.

Dus heb ik ook hier de route iets aangepast. Ik was er aan het begin van de middag, maar dat was wat de koffie betreft geen probleem. Mark was hartstikke druk met allerlei klanten, dus na een klein half uurtje (en die lekkere kop koffie) ben ik weer verder gereden.

Ik ging weer Duitsland in, richting Bocholt, om vervolgens bij Anholt de grens weer over te steken.

Nu hoefde ik alleen nog maar tegen de harde wind in (schuin voor, met vlagen) naar huis te rijden.

Ik heb 9 uur en een paar minuten gefietst, maar ik ben wel 11,5 uur onderweg geweest.

De afstand was uiteindelijk 263 kilometer.

1 Jaar Strada enzo.

1 Jaar Strada

Afgelopen zondag was het dan zover, ik was 1 jaar in het blije bezit van Strada 136.

In dat jaar heb ik er 11401 kilometer mee gefietst. In die zelfde periode heb ik ook 1278 kilometer gefietst met de GreenMachine, en nog 998 kilometer met de stadsfiets.

Samen maakt dat het -voor mij- respectabele totaal van 13677 kilometer.

Ovale tandwielen

Sinds half juni rij ik rond met ovale tandwielen. Dat wil zeggen, het kleinste en middelste voorblad zijn ovaal, het grote blad heb ik gelaten zoals het was.

Het effect daarvan was, dat het optrekken en het klimmen een stuk sneller ging dan ik gewend was.

Zo haalde ik bijvoorbeeld zelfs Bocycle op zijn Fujin in bij de beklimming van de Posbank vanuit Rheden. (op het laatste stukje na dan :-) )

Kortom, ik was er blij mee. Totdat Peter de Rond belde met de mededeling dat we ze toch verkeerd gemonteerd hadden. Hij legde uit hoe het wel moest, stuurde documentatie, en afgelopen zaterdag heb ik de ovale tandwielen op de “nieuwe” manier gemonteerd.

En nu? Het effect is -dat ik het idee heb- dat ik gemakkelijker harder rij dan voorheen.

Ik zeg dat expres zo voorzichtig, want ik heb er alleen nog maar twee kortere ritten mee gereden.

Maar waar ik eerder op mijn gemak 33 / 34 reed, rij ik nu gemakkelijk 38 / 39.

En 38 / 39 rijden was nooit gemakkelijk. Daar moest ik wel wat voor doen (met mijn Strada op Marathon+ banden)

Maar dat is natuurlijk geen exacte wetenschap; vorm van de dag, weersomstandigheden, wegdek, van alles kan van invloed zijn.

Ik rij sinds een tijdje met een hartslagmeter, ik kan dus wel enigszins de ene rit vergelijken met de andere. Vooral het avondrondje door de weeks, dat is vaak dezelfde route, en die gegevens kan je dus mooi naast elkaar leggen. De nieuwe versie van Garmin Connect leent zich daar goed voor. Maar goed, de eerste indruk is dus positief, later -na een paar lange tochten- zal ik er nog op terugkomen.

Van de weg gehaald.

Op de eerste dag van het nieuwe jaar van Strada136, is mij overkomen wat veel andere velomobilisten ook al is overkomen, ik moest op het fietspad gaan rijden van Oom Agent.

Ik reed op de Oude Beekbergerweg richting Apeldoorn. Mooi glad asfalt, brede rustige weg, met een fietspad ernaast. Uit een zijweg kwam een politiewagen, die mij met -jaja- 40+km/u voorbij zag komen. In no time reed hij naast mij, en ik moest stoppen. Hij zei dat ik op het fietspad moest gaan rijden, en ik zei: “Dat is goed, maar U weet toch wel dat dat niet hoeft he?”

Hij vroeg wat ik bedoelde, en ik heb hem verteld over de meer dan twee wielen en breder dan 75cm enz. Ik zei tegen hem dat als hij het nu een gevaarlijke situatie vond, dat ik dan op het fietspad zou gaan rijden. Nou dat vond hij. Ik kon volgens hem op het fietspad ook snelheid maken.

Ik wees hem op de brede rustige weg (zondagmiddag) en op het drukke fietspad, vol met ouderen die met hun tweeën naast elkaar reden en daarvoor het tweerichtingen fietspad compleet nodig hadden. Toen wees ik hem op het snelheidsverschil, hij vond immers dat ik op het fietspad snelheid kon maken. Op de weg zou er minder snelheidsverschil zijn dan op het fietspad.

Hij had geen argumenten meer over, maar ik wilde het ook niet op de spits drijven. Hij zegde toe uit te zullen zoeken hoe het nu precies zit met de verplichting om van een verplicht fietspad gebruik te maken :-) en ik vervolgde mijn weg. Op het fietspad.

Een volgende keer moet ik het gevaar weer zelf inschatten, en ik heb zo'n idee wat die inschatting gaat worden :-)

Zwart Gat

Mijn vorige blog, over de fietstocht van Casper en mij naar Germersheim, is ongeveer 1100 keer gelezen. Was dat dan zo'n geweldig goed geschreven blog? Nou nee natuurlijk, maar het onderwerp was wél interessant.

Voor mij zelf was het een fietstocht die behoorlijk indruk gemaakt heeft. Als gevolg daarvan vielen de volgende tochten daarmee vergeleken een beetje in het niet. Begrijp me goed, ik genoot daar net zoveel van, maar ik had wel steeds zoiets van; hoe moet ik daar nou een blog over schrijven?

                                          Amsterdam, gezien vanuit de polder.

                                          "piratenschip" bij Lelystad

Een rondje met LOL naar Markelo, met een gedeelte van LOL naar de ligfiets-opstapdag in Ede, in mijn eentje een rondje Polder, met LOL naar Zevenaar, met LOL een rondje Waterschap (VaVe14) en diverse rondjes met de GreenMachine. Allemaal hartstikke leuk, samen goed voor zo'n 1200 kilometer fietsplezier.

                                          Met LOL het schip in :-)

Gelukkig zijn er anderen geweest die op een leuke manier wél de LOL – tochten hebben beschreven.

                                          Startplaats VaVe14,  Deventer 06.00 uur.                 

                     

                                                       Bolwerksmolen

Over VaVe14 had ik wel een blogje kunnen schrijven, maar toch heb ik het niet gedaan, jullie zullen het moeten doen met de versies van Paul, Casper en Peter. :-)

                                          De fotograaf gefotografeerd 

Maarja, binnenkort heb ik ongetwijfeld wel weer onderwerpen om over te bloggen, Cycle Vision komt er aan, en daarna heb ik vakantie. Voor de vakantie heb ik nog geen concrete plannen, dus het kan letterlijk en figuurlijk nog alle kanten op.

Germersheim

De plannen waren al een tijdje geleden gemaakt, Casper en ik zouden in onze velomobielen naar de Spezialradmesse in Germersheim gaan. Nou, en dat hebben we dus ook gedaan.

Vrijdagmorgen om 0.800 uur hadden we afgesproken in Dieren. We waren er allebei op tijd, en met een rustig tempo reden we via Emmerich naar Xanten, waar de we de eerste koffiepauze hadden.

Vervolgens reden we door het Ruhrgebied naar Bonn, en vanaf daar langs de Rijn naar Remagen.

In Remagen hebben we overnacht in een pension, de velomobielen mochten in een garagebox staan.

Het was de hele dag mooi weer, en we hebben bij een restaurant op de boulevard gegeten en buiten gezeten tot een uur of tien ’s avonds.

                                          Köningswinter

De volgende dag reden we verder langs de Rijn tot Bingen, en daar bogen we af naar het zuiden, om “binnendoor” naar Schifferstadt te rijden.

Dat fietsen langs de Rijn is trouwens heel mooi, maar ook daar is het de hele tijd optrekken en afremmen; voor haakse bochten gevolgd door korte maar steile hellinkjes, voor de talloze toeristen, (oh wacht, dat waren we zelf ook J) en voor andere niet logische kronkels in de route. Waarschijnlijk is dat voor “gewone” fietsers geen probleem, maar bij ons drukte dat het tempo behoorlijk.

                                          Deutsches Eck, Koblenz

                                          Koffiepauze ten zuiden van Koblenz

                                          30-34 nodig om boven te komen...

                                          Flörsheim-Dalsheim

De heuvels zijn pittig. Zeker als het een kilometer of 80 doorgaat, en nadat je al ruim 100 km langs de Rijn hebt gefietst. Daarbij was het prachtig weer, 25 graden en zon. Ik heb veel plezier gehad van mijn Flevobike dakje, ik zat heerlijk in de schaduw.

Het door Ymte geadviseerde verzet was ook goed, ik had de 11-28 vervangen voor een 11-34, en ook daar heb ik veel plezier van gehad. In de twee gevallen waar ik de 34 gebruikte was het zo steil dat het achterwiel doorslipte als ik kracht zette. Maar meestal had ik dus ruim voldoende aan 30 voor en 32 achter, en dan ging het natuurlijk niet snel, maar ik kwam steeds met een vlot traptempo boven.

In Schifferstadt overnachtten we in een hotel met een Grieks restaurant er aan vast. 

De fietsen mochten ook hier “im lager” , veilig achter slot en grendel dus. Daar had ik me toch nog wel een beetje zorgen over gemaakt van tevoren.

Op zondag konden we uitslapen, het was maar 23 km naar Germersheim. We hebben op ons dooie gemak de beurs bekeken, en we zijn op ons dooie gemak weer terug gereden naar Schifferstadt.

De volgende dag zijn we via Mainz terug gereden naar Remagen, we hadden geen zin om weer door de heuvels te fietsen. Nu moesten we bij Mainz natuurlijk ook klimmen, maar daar krijg je dan een afdaling voor terug waar geen eind aan lijkt te komen J

                                          Klimmen in Mainz

                                          Afdalen naar Ingelheim

De laatste dag was de eerste dag met neerslag. Het motregende van Remagen tot Neuss. Ook nu was ik weer heel blij met mijn comfortabele Flevobike-dak.

Heb ik dan niks te zeuren over dat dak? Jawel! Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik dit dak echt gebruikte. Op een rustig tourritje met LOL na dan. Maar nu, na twee dagen rijden over gedeeltelijk slechte wegen en fietspaden, brak de rechter stang af, net voor het bevestigingspunt op de VM.

Ik kon het tijdelijk repareren met Duct-tape, maar eigenlijk zou het zo snel niet stuk moeten kunnen  gaan.

-edit-

Vandaag heb ik de Duct-tape er vanaf gepeuterd, en wat ik onderweg niet gezien had zag ik nu natuurlijk wel; er zit een stukje draadeind (heet dat zo?) in de kunststof stang, waarop  het bevestigingsgedeelte vast zit. Dit stukje draadeind was zover in de stang gedraaid, dat het geen grip meer had op het bevestigingsgedeelte. Dus het leek alsof het gebroken was, maar gelukkig was het alleen maar losgetrild. Hoe dat kan gebeuren tijdens het rijden is me een raadsel, maar de oplossing is simpel. Het stukje draadeind op de goede lengte uit de stang draaien, druppel lijm er tussen, en het bevestigingsgedeelte erop draaien.

Heb ik dus iets te zeuren over dat dak? Ehm,… nee. J

-edit-

Bij ’s Heerenbergh hebben we onze laatste pauze gehouden, om vervolgens achter de buien aan (maar wel droog) via Dieren (afscheid) naar huis te rijden.

                                          De brug bij Emmerich

Het was een geweldig leuke tocht, die absoluut een vervolg moet krijgen. Maar onder één voorwaarde: NIET door het Ruhrgebied. Want dat vond ik een ramp.

Was de afstand (952 km) een probleem? Nee, helemaal niet. We zijn iedere dag (behalve de beursdag) gemiddeld een uur of twaalf onderweg geweest. Dat betekent dus dat we regelmatig pauzes hebben gehouden. En daardoor hou je het gewoon heel lang vol.

Zijn er nog rare dingen gebeurd? Ehm… In Flörsheim-Dalsheim hebben we onze velomobielen over de spoorlijn moeten tillen omdat de weg opengebroken was…

En langs de Rijn moesten we ook tillen omdat er een boom over het fietspad lag.

In Keulen wilde een journaliste (in opleiding) een filmreportage maken van Casper, een reportage die niet uitgezonden zou worden. Alle vragen had ze al gesteld, en toen ging ze regelen dat de opnames gemaakt konden worden. We hebben haar niet weer gezien, want wij moesten verder J

Verder zijn er natuurlijk de talloze gesprekken met iedereen die van alles wil weten over velomobielen, van kleine meisjes tot oude mannetjes, van achterbuurttuig tot deftige dametjes.

Een oud mannetje gaf daar de reden voor: “Sie sehen aus wie Aliëns”

Ik heb hem vriendelijk bedankt J

Filmpje: